کتاب طاعون؛ اثری فاخر از آلبر کامو که در سال ۱۹۴۷ منتشر شدزمان مطالعه : ۳ دقیقه

کتاب طاعون

کتاب طاعون در سال ۱۹۴۷ منتشر شده است و بسیاری معتقد هستند که این اثر بهترین رمان کامو بوده است. از این کتاب در سال های ۱۹۶۵، ۱۹۷۰ و ۲۰۱۷ فیلم هایی ساخته شده است. البته که در سال ۲۰۲۰ به هنگام اوج گیری ویروس کرونا در دنیا یک سریال براساس کتاب طاعون در یکی از شبکه های خارجی به نمایش گذاشته شد.

این کتاب در مورد فراگیری بیماری طاعون در شهر ساحلی به نام اوران در الجزایر نوشته و در سال ۱۹۴۷ برنده جایزه ویژه منتقدین شده است.

آلبر کامو؛ این فیلسوف بزرگ در صفحه های نخستین کتاب مشخصه ای از جوامعی را که آماده پذیرش طاعون هستند را اینگونه بیان می کند. او می گوید: راه ساده برای آشنایی با یک جامعه این است که انسان بداند مردم آن چگونه کار می کنند، چگونه عشق می ورزند و چگونه می میرند. مردم شهر اُران، زیاد کار می کنند، اما پوسته برای پولدار شدن، مخصوصاً به تجارت خیلی علاقه دارند و به قول خودشان داد و ستد را بر همه چیز مقدم می دارند. مردان و زنان این جزیره با آنچه عمل عشق خوانده می شود، همدیگر را به سرعت می بلعند یا تسلیم انس طولانی دو جانبه ای می شوند. در میان این دو افراط کاری اغلب حد واسطی وجود ندارد و این هم بی سابقه نیست. در اران مانند جوامع دیگر، بر اثر فقدان دقت و تفکر، انسان ناگزیر است نداسته دوست بدارد.

طبیعتاً در چنین جوامعی طاعون تمام قدرت عشق و دوستی را از مردم می گیرد، چونکه عشق نیاز به آینده دارد. آیا فکر می کنید برای مردم طاعون زده آینده ای وجود دارد که بخواهند به یکدیگر عشق بروزند؟ این مردم فقط در لحظه زندگی می کنند.

حتماً بخوانید: برای کاهش اضطراب چه کتاب هایی را مطالعه کنیم؟

داستان

داستان از جایی شروع می شود که در شهر ساحلی اوران در الجزایر که شهری عادی با مردمان عادی است به طرز ناگهانی بیماری کشنده طاعون شیوع پیدا می کند. زمانی که شما این کتاب را مطالعه می کنید طرز رفتار مردم و مقامات دولتی نسبت به شیوع این بیماری واگیر دارد نظرتان را جلب می کند.

کامو در کتاب طاعون شهری را به تصویر می کشد که درگیر یک بیماری وحشتناک شده و تمام راه های ارتباطی آن با دیگر نقاط قطع شده است. او سعی داشته حالات و روحیه افراد را  در زمان مختلف مورد بررسی قرار دهد.

شخصیت اصلی این داستان دکتر ریو است که همسرش برای درمان به شهری دیگری رفته و بعد از قرنطینه فاصله بین آنها افتاده است. دکتر ریو بر این باور بوده که نباید انسانیتش را برای حفظ بقا از یاد ببرد. دکتر ریو که حالا در شهر زندگی می کرد که سایه مرگ بر روی آن افتاده بود و هر کس در پی نجات جان خویش تلاش می کرد، می خواست در این شرایط مطابق اصول اخلاقی خویش به زندگی ادامه دهد.

دکتر ریو در بیمارستان و مناطق قرنطینه شده بدون آنکه به فکر از دست دادن جان خود باشد، به فکر مداوای مردم بود. او …

ممکن است شما دوست داشته باشید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

img { border-radius: 25%; }