اختلال خود زشت انگاری (BDD)
یکی از اختلالاتی که بیشتر جوانان و نوجوانان را مورد هدف خود قرار می دهد، اختلال خود زشت انگاری است. افرادی که دچار این اختلال روانی هستند بشدت نگران یک نقص خیالی یا بسیار کوچک در بدن خود هستند. جالب است بدانید که اکثر مواقع این نقص ها خیالی است و اگر هم نقص فیزیکی وجود داشته باشد خیلی کوچک است، اما افراد دچار این اختلال آن را بشدت بزرگ و در ذهن خود از آن به عنوان یک عیب بزرگ یاد می کنند.
ببشتر چه نواحی از بدن مورد نگرانی این افراد است؟
افراد دچار اختلال خود زشت انگاری تصور و برداشت غیر واقعی از بدن خود دارند و همیشه جلوی آینه خود را زشت و غیرواقع بینانه می بینند. عموماً چهار ناحیه ی موها، بینی، پستان و اعضای تناسلی این افراد را نگران می کنند.
علائم مبتلا به اختلال خود زشت انگاری
اکثر افرادی که به این اختلال مبتلا هستند از اجزای صورت خود شکایت دارند. آن ها همیشه نقض های ظاهری خود را بزرگنمایی می کنند. به طور مثال جوش های صورت، ریزش مو، عدم تقارن و بسیاری از این نوع نقص ها که در صورت همه ما انسان ها است برای این افراد یک مشکل بزرگ به نظر می آید. آنقدر این اشخاص به نقص فیزیکی بسیار کوچک در بدن خود بها می دهند که به جایی می رسند که به خود بگویند زشت هستیم.
علت به وجود آمدن اختلال خود زشت انگاری
طی مطالعات انجام شده موروثی بودن این اختلال حدود ۴۳ درصد است و بیشتر از اوایل دوران جوانی شروع می شود و توسعه پیدا می کند. اما توجه داشته باشید که تشخیص علت این اختلال مانند دیگر اختلالات روانی بسیار پیچیده است و عوامل متعددی می توانند دلیل ابتلا به این اختلال روانی باشند.
بازتاب اختلال خود زشت انگاری
- افسردگی و اضطراب
- اعتیاد به الکل و مواد مخدر
- افکار خودکشی
- احساس گناه و خجالت
- احساس تنهایی مفرط
- اختلالات غذایی
- احساس به عمل زیبایی غیرضروری
- اختلالات خواب
درمان اختلال خود زشت انگاری
عموماً بعد از تشخیص این اختلال دو روش دارو درمانی و روان درمانی به کمک افراد مبتلا می آید. به طور مثال متخصصان با استفاده از داروهای ضد افسردگی، درمان شناختی رفتاری (CBT)، حساسیت زدایی منظم، مواجهه درمانی و … می توانند مشکل شما را درمان کنند.