چهارشنبه سوری
چهار شنبه سوری به نوعی رفتن به استقبال بهار است. یکی از آداب خاص این روز مردم بوته های خشک را جمع می کردند و بعد از غروب خورشید شروع به آتش زدن آن ها می کردند و با شعر خوانی زردی من از تو، سرخی تو از من از روی آتش می پریدند. افراد خانواده با جمع شدن کنار یکدیگر این شب را گرامی می داشتند. آدابی همچون شال اندازی، فالگوش نشینی، کوزه شکنی و بخت گشایی که به نحوء خاصی برگزار می شد.
چهارشنبه سوری در تبریز و روستاهای آن
در تبریز مردم روز سه شنبه به خصوص عصر آن روز برای خرید به چهارشنبه بازار می رفتند تا آجیل و شیرینی تهیه کنند. مردم همچنین خرید اسپند، نمک و آینه را خوش یُمن می دانستند.
جالب است بدانید که شام شب آخرین چهارشنبه سال بسیار اهمیت داشت. معمولاً خانم ها در این شب مرغ و پلو می پختند. بعد از صرف شما هم سینی مسی که در آن آجیل ریخته شده بود برای شب نشینی بر روی کرسی ها می آمد. اگر قصد تهیه این آجیل را دارید باید گردو، بادام، کشمش، فندق، پسته، باسلوق مراغه و … را از قبل تهیه کنید.
چهارشنبه سوری برای تازه عروسان
از دیگر روسوم چهارشنبه سوری در تبریز ارسال چهارشنبه لیق به خانه تازه عروس بود. البته عروس هایی هم که به خانه بخت نرفته بودند، مادر شوهر آن ها سینی های مسی بزرگی را که شامل پلو مرغ، قیمه، ماهی درسته، چهارشنبه یمیشی، پارچه و هدایای دیگر بود به منزل دختر می فرستادند. اگر ترک هستید و قصد دارید سینی های مسی به خانه عورس بفرستید، حتماً به یاد داشته باشید که باید سینی ها را خانواده داماد حمل کند.
حتماً بخوانید: قیسی پلوی تبریزی؛ یک غذای پلویی بسیار خوشمزه از خطه آذربایجان
فالگوش وایستادن
در این شب در حیاط خانه ها آتش روشن می کردند و بچه ها هنگام پریدن از روی آتش سروده ای می خواندند. فالگوش ایستادن یکی دیگر از رسوم این شب ها بود. افراد نیت می کردند و پشت دیوار می ایستادند و به سخن رهگذران گوش فرا می دادند و با تفسیر این سخنان پاسخ نیت های خود را می گرفتند.
حتماً بخوانید: طرز تهیه دلمه برگ تبریزی مجلسی
قاشق زنی
قاشق زنی دیگر روسوم این شب بود. افراد چادر بر سر می کردند تا شناخته نشوند. بعد به پشت در همسایه می رفتد و با صدای قاشق و کاسه ای که در دست داشتند، صاحبخانه را به درب منزل دعوت می کردند تا در کاسه آن ها پول، شیرینی و نقل بریزد.
کوزه شکنی
یکی از رسوم جالب شب چهارشنبه سوری کوزه شکنی بود. افراد معتقد بودند که با شکستن کوزه بد یُمنی که درون کوزه رفته از بین می رود. به سر چشمه می رفتند و زنان کوزه ها را کنار چشمه می شکستند و کوزه نو را از آب چشمه پر می کردند و دعا می خواندند. بدین ترتیب این شب را به خوشی و به امید آمدن بهار و سال نو به پایان می رساندند.