برای ساختن یک بچه، اول باید خود را بسازید، در غیر اینصورت بچه را برای نیازهای غریزی، فرار از تنهایی یا بلکه پرکردن چاله های زندگی به وجود آورده اید. وظیفه ما به عنوان یک والد تنها ساختن خود نیست، بلکه ساختن یک انسان است.
جریان از جایی شروع می شود که یک سری از رفتارها و مکالمات اشتباه ما والدین سبب می شود فرزند ما در معرض آسیب قرار بگیرد. جالب اینجاست که این نوع رفتارها و مکالمات در بین والدین بسیار رایج است و جالب تر این است که والدین اصلاً فکر نمی کنند که چنین رفتارهایی می تواند سبب آسیب رسیدن به فرزدنشان شود و در آینده آنها را دچار مشکلات جدی کند.
کنترل فرزند و پیش بردن خواسته ها با رفتار اشتباه
دوستت ندارم و تو بچه من نیستی، جایی حرفی نمی مونه!، چون من میگم، به من نگو بابا!، من دیگه بابای تو نیستم و … بسیاری از این مکالمات که اکثر والدین در کلام خود به کار می برند.
این نوع رفتار یعنی کنترل بچه و پیش بردن خواسته های خود با دادن احساس ترس و گناه به فرزند.
نادیده گرفتن احساسات
ترس، نگرانی، اضطراب، گریه و … همه ای اینها احساسات ما انسان ها است. به چه دلیل بسیاری از والدین سعی دارند با رفتارهای غلط احساسات فرزند خود را نادیده بگیرند و آنها را از تجربه احساسات محروم نگه دارند.
![تربیت صحیح فرزندان]()
تربیت کن، اما محروم نکن
تربیت کن، اما محروم نکناگر الان نیای شام بخوری، دیگه از شام خبری نیست، اگر این کارو انجام ندی دیگه بغلت نمی کنم، اگه بخوای دوباره ادامه بدی من از این خونه میرم و … بسیاری از این اگه ها که به طور واضح تربیت با استفاده از ایجاد محرومیت از مراقبت و محبت است.
حتماً بخوانید: رابطه نامزد شما با مادرش در ازدواج شما تأثیرگذار است
آینده این طرز رفتارها
مادر: من میزارم از این خونه میریم.
۲۰ سال بعد، ۴۰ سال بعد، ۵۰ سال بعد و … فرزند همان مادر هنوز در زندگی خود اضطراب دارد.
بیایید برای تربیت فرزند خود رفتارها و مکالمات اشتباه خود را کنار بگذاریم تا در آینده فردی را به این جامعه هدیه دهیم که از نظر روانی سلامت باشد.